Άγιος Βασίλης από χάρτινο πιάτο

Έρχονται τα Χριστούγεννα ! Να μια καλή ευκαιρία για ακόμη μια όμορφη παιδική κατασκευή. Θα φτιάξουμε έναν Άγιο Βασίλη με βάση ένα χάρτινο πιάτο. Μπορείτε να τον κρεμάσετε σε μια πόρτα, να τον στηρίξετε πάνω σε ένα τραπέζι ή όπου αλλού θέλετε.

Για την κατασκευή θα χρειαστείτε μερικά απλά υλικά:

- Ένα χάρτινο πιάτο κατά προτίμηση λευκό. Αν δεν έχετε λευκό θα πρέπει τουλάχιστον η πίσω πλευρά του να είναι λευκή.

Άγιος Βασίλης για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο

Ο στολισμός του Χριστουγεννιάτικου δέντρου δίνει πολύ χαρά στα παιδιά. Έψαξα, λοιπόν, και βρήκα ένα απλό χάρτινο στολίδι που μπορείτε να κάνετε με τα παιδιά σας. Θα φτιάξουμε έναν χάρτινο Άγιο Βασίλη.

Για την κατασκευή θα χρειαστείτε:

- Το κυλινδρικό χαρτόνι από ένα ρολό χαρτί τουαλέτας.

- Εκτυπωτή (εναλλακτικά μπορείτε να το ζωγραφίσετε και μόνοι σας)

- Μπογιές της αρεσκείας σας.

- Απλή κόλλα για χαρτί

- Ψαλίδι.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

Τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά, σκέφτηκα να γράψω ένα σχετικό παραμύθι. Το κοριτσάκι με τα σπίρτα είναι ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι από τον Δανό Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen). Γράφτηκε το 1845 και μιλάει για τα όνειρα και την ελπίδα ενός ετοιμοθάνατου κοριτσιού. Παραθέτω την αυθεντική ιστορία σε ελεύθερη μετάφραση από τα Αγγλικά.

Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και είχε αρχίσει να νυχτώνει. Έκανε πολύ κρύο και χιόνιζε ασταμάτητα. Ένα μικρό φτωχό κοριτσάκι περιπλανιόταν στους σκοτεινούς και άδειους δρόμους της πόλης. Δεν φορούσε τίποτα στο κεφάλι της και τα πόδια της ήταν ξυπόλυτα. Η αλήθεια είναι ότι όταν έφυγε από το σπίτι της φορούσε κάτι φθαρμένες παντόφλες από την μητέρα της, όμως της ήταν πολύ μεγάλες. Έτσι όταν δυο άμαξες πέρασαν με φόρα δίπλα της, έτρεξε για να τις αποφύγει και έχασε τις παντόφλες τις. Την μία παντόφλα ήταν αδύνατο να την βρει όσο και αν έψαξε. Την  δεύτερη παντόφλα την άρπαξε ένα αγόρι και άρχισε να τρέχει φωνάζοντας ότι θα την κάνει κούνια όταν θα έχει δικά του παιδιά. Έτσι το κοριτσάκι αναγκάστηκε να περπατάει ξυπόλητο και τα πόδια της είχαν μελανιάσει από το κρύο.

Βιβλία για παιδιά που φοβούνται το σκοτάδι

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση ήταν η μαρτυρία της Παιδοψυχιάτρου Ιουλιέτας Λαούρη, η οποία μου θύμησε παραμύθι, με τίτλο: 

 

Ο Φώτης, τα φαντάσματα και το χρυσό σπαθί

"Κάθε βράδυ η ίδια ιστορία. Μόλις αρχίσει να νυχτώνει, ο Φώτης γίνεται ανήσυχος, ρωτά πότε θα πρέπει να κοιμηθεί, πότε θα μπει στο κρεβάτι. Πρέπει να ξαπλώσω μαζί του μέχρι να κοιμηθεί, κι όταν φύγω τότε σκεπάζεται μέχρι ψηλά πάνω, ιδρώνει, συχνά κλαίει στο κρεβάτι. Το ξέρω, φοβάται. Όμως τι; Και δεν είναι μόνο αυτό. Δεν ανεβαίνει τις σκάλες μόνος του, δεν μένει λεπτό σ' ένα δωμάτιο μόνος. Κι αυτός ο διάδρομος, πως τον τρομάζει!" Είναι τα πρώτα λόγια της μητέρας του εξάχρονου Φώτη. Είναι ένα αγόρι, που με κοιτά χαμογελώντας. Τα μαύρα του μάτια προδίδουν εξυπνάδα και περιέργεια. Μιλά για το σχολείο και τους φίλους του, δείχνοντας ότι τ' αγαπά, ότι του αρέσουν. Το πρόσωπο του και η συμπεριφορά του αλλάζουν όταν μου μιλά για τους βραδινούς του φόβους. Βλέπεις τότε ότι τα καθαρά του μάτια σκοτεινιάζουν, ότι η φωνή του δεν είναι σίγουρη και ζωντανή, κι ότι στριφογυρίζει στην καρέκλα του.

Χάρτινο γουρουνάκι

Μια όμορφη παιδική κατασκευή από χαρτί.

Όταν έγραψα για την χάρτινη βαρκούλα κάθισα και χάζεψα λίγο τα origami (για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η τέχνη του διπλώματος του χαρτιού με τρόπο ώστε αυτό να παίρνει τη μορφή διαφόρων πραγμάτων). Υπάρχουν πραγματικά καταπληκτικές κατασκευές από χαρτί! Οι περισσότερες από αυτές είναι αρκετά πολύπλοκες. Βρήκα όμως και μια απλή κατασκευή που προσωπικά δεν την ήξερα, αλλά στο εξωτερικό θεωρείται κλασική. Αυτή είναι το χάρτινο γουρουνάκι.

Πριν ξεκινήσω την περιγραφή της κατασκευής θα πρέπει σας πω δύο κανόνες για τα σχήματα που ακολουθούν:

- όταν διπλώνουμε και ξεδιπλώνουμε το χαρτί τότε το ίχνος που αφήνει θα απεικονίζεται με συνεχόμενη γραμμή (είναι κάτι σαν σημάδι που θα μας βοηθήσει στο επόμενο δίπλωμα). 

- όταν  διπλώνουμε το χαρτί και το αφήνουμε διπλωμένο τότε το σημείο που πρέπει να "τσακίσει" απεικονίζεται με διεκεκομμένη γραμμή.

Πώς διαβάζουμε ή αφηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά

Βρήκα το κείμενο που ακολουθεί εξαιρετικά ενδιαφέρον! Και μιας και στο παιχνιδόκουτο αρέσουν τα παραμύθια το αντιγράφω εδώ.

Γράφει ο Δρ. Στέλιος Πελασγός (ιστορητής, παιδαγωγός, συγγραφέας και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου Κοζάνης).

Το παραμύθι και η ανάγνωσή του πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καθημερινού μας προγράμματος με το παιδί. Τα παραμύθια παραδοσιακά ξεκινούν με το υποσχόμενο «Μια φορά και έναν καιρό» και τελειώνουν με το αισιόδοξο «Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Ανάμεσα στα δυο υπάρχει ένα πλήθος από νοήματα, μηνύματα και οφέλη για τον μικρό αναγνώστη. 

Για την αφήγηση μιας ιστορίας στο παιδί έχουμε τις εξής εναλλακτικές επιλογές: την προφορική αφήγηση ή την μεγαλόφωνη ανάγνωση. 

- Προφορική αφήγηση είναι η διήγηση παραδοσιακής, λόγιας ή αυτοσχεδιαστικής ιστορίας χωρίς την παρουσία βιβλίου ή άλλου βοηθήματος.

- Μεγαλόφωνη ανάγνωση είναι η ανάγνωση του βιβλίου, έτσι ώστε να ακούγεται, με δυνατή φωνή.

Η τέχνη της αφήγησης

Μια αφήγηση γίνεται ιδιαίτερη με την αγάπη και την τρυφερότητα του αφηγητή. Ακόμα και στην περίπτωση που το παραμύθι μπορεί να είναι λίγο τρομακτικό και να προκαλεί φόβο στο παιδί, με την αγάπη και την τρυφερότητα όλα θα ξεπεραστούν και θα «ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».  

Σεβασμός

Tο διάβασα στο Γκρινιάρικο Μαρούλι και το μεταφέρω εδώ.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑ. ΔΕΝ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΑΠΛΩΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗ. ΑΥΤΗ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.

ΤΟ 93% ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ...ΕΣΕΙΣ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΤΟ 7% ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ...ΑΦΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ...ΤΟΙΧΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΜΙΑ...ΜΕΡΑ!

Συντάκτης: Γιάννης Καλαμάτας

Να προσθέσω πως οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες και όχι μόνο τα παιδιά ζητούν την αποδοχή και την κατανόησή μας. Γιατί όχι και τον σεβασμό μας. Ας το θυμόμαστε αυτό την επόμενη φορά που με ευκολία θα παρκάρουμε στους ειδικούς χώρους που είναι προορισμένοι για να τους εξυπηρετούν. Ας το θυμηθούμε όταν η αγανάκτησή μας που δεν βρίσκουμε εύκολο πάρκινγκ μας κάνει να ανεβάζουμε τα αυτοκίνητά μας στα πεζοδρόμια ή όταν τους στερούμε την προτεραιότητα.

Οταν πρωτοταξίδεψα στο εξωτερικό μου έκανε τεράστια εντύπωση ο αριθμός των ατόμων με ειδικές ανάγκες που κυκλοφορούσαν παντού. Μου πήρε λίγο χρόνο μα κατάλαβα πως οι δικές τους κοινωνίες τους επέτρεπαν να κυκλοφορούν. Υπήρχε παντού πρόβλεψη για εκείνους.

Ο Γιάννης Καλαμίτσης είπε κάποτε πως πολιτισμός είναι να έχεις στο σπίτι σου τουαλέτα. Κουλτούρα όμως είναι να ξέρεις να τραβάς το καζανάκι. Πολλές φορές μπερδεύω ποιός είναι άτομο με ειδική ανάγκη. Ο άνθρωπος στην αναπηρική καρέκλα ή ο άνθρωπος που δεν έχει καμιά αίσθηση κοινής λογικής;

Περιβαλλοντικό παιχνίδι

Σήμερα βρέθηκα τυχαία στο site της οργάνωσης "Καλλιστώ", που είναι μια περιβαλλοντική οργάνωση για την άγρια ζωή και τη φύση. 

Εκεί βρήκα ένα δικτυακό παιχνίδι. Αφορούσε παιδιά 5-12 ετών, αλλά μπήκα στον πειρασμό να παίξω κι εγώ!

Μου φάνηκε ωραίο και διδακτικό και σας το προτείνω. Για να παίξετε πατήστε το σύνδεσμο:

Η ζωή της αρκουδίτσας

Παιδική κάρτα με μηχανισμό περιστροφής

Ας δώσουμε στην κάρτα μας λίγη κίνηση!

Πάντα μου άρεσαν οι παιδικές κάρτες. Ψάχνοντας λοιπόν στον ιστό για καρτούλες βρήκα μια ωραία ιδέα: μια παιδική κάρτα με μηχανισμό περιστροφής! Η κάρτα θα δείχνει ένα προσωπάκι που θα μπορείτε να διαλέξετε τι μάτια θέλετε να έχει.

Για να φτιάξετε την κάρτα θα χρειαστείτε:

- 2 χρωματιστά χαρτόνια. Τις διαστάσεις τις αφήνω να τις διαλέξετε εσείς αναλογα με το μέγεθος της κάρτας που θέλετε να φτιάξετε.

- Ξυλομπογιές ή παστέλ ή γενικά ότι μπογιά θέλετε για να ζωγραφίσετε και να βάψετε την κάρτα.

- Ψαλίδι

- Διαβήτη

- Καρφάκι που λυγίζει και χωρίζει στην μέση για να φτιάξετε τον άξονα περιστροφής

- Κόλλα για χαρτί (Προαιρετικό)

Πετάει - πετάει .... ένα παλιό παιχνίδι

Ακόμη ένα παιχνίδι που παίζαμε μικροί και που μου το θύμησε μια χαμογελαστή μαμά μέσα απ' το blog της.

Αυτό το παιχνίδι είναι απλό, μπορεί να παιχτεί οπουδήποτε και έχει ως εξής:

Τα παιδιά κάθονται οκλαδόν, σε κύκλο, με προτεταμένα τα χέρια τους και τεντωμένο το δείκτη τους.

Ο αρχηγός της ομάδας σηκώνει το χέρι του (με τεντωμένο το δείκτη) και φωνάζει στα άλλα παιδιά ανεβοκατεβάζοντας το χέρι του:

Τα τρία γουρουνάκια

Ένα πολύ γνωστό παραμύθι που μιλάει για την ενηλικίωση και την απομάκρυνση των παιδιών από το προστατευμένο περιβάλλον της οικογένειάς τους. 

Πρόκειται για μια ιστορία που διαδόθηκε πάρα πολύ στις δυτικές χώρες όπως και στην Ελλάδα λόγω των ηθικών της διδαγμάτων. Η πρώτη έντυπη έκδοση του παραμυθιού έγινε το 1840 από τον Τζέιμς 'Ορχαρντ Χάλιγουελ-Φίλιπς (James Orchard Halliwell-Phillipps). Όμως η πιο γνωστή έκδοση είναι αυτή που γράφτηκε από τον Τζόζεφ Τζέικομπς (Joseph Jacobs) και τυπώθηκε το 1890, με αναφορά στον Χάλιγουελ ως πηγή.  Παρ' όλα αυτά θεωρείται ότι η ιστορία αυτή είναι πολύ παλαιότερη.

Αφήνω τα πολλά λόγια και μεταφέρω εδώ το παραμύθι όπως τυπώθηκε από τον Τζέικομπς.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν τρία γουρουνάκια που ζούσαν με την μαμά τους. Όταν μεγάλωσαν τα γουρουνάκια η μαμά τους τους είπε:

- Παιδιά μου μεγαλώσατε πια και ήρθε η ώρα να φύγετε από το σπίτι και να πάτε να βρείτε την τύχη σας. Να θυμάστε μόνο πως σε ότι και αν κάνετε να δίνετε τον καλύτερό σας εαυτό και να το κάνετε όσο καλύτερα μπορείτε.

Έτσι τα τρία γουρουνάκια χαιρέτησαν τη μαμά τους και έφυγαν από το σπίτι.

Πρόσκληση σε ... "παιχνίδι για bloggers"

Το παιχνιδόκουτο είναι χαρούμενο γιατί παίζει με τα άλλα blogs

Σήμερα έμαθα ότι έχει ξεκινήσει ένα παιχνίδι μεταξύ των bloggers. Άλλοι το ονομάζουν "παιχνίδι γνωριμίας" και άλλοι "παιχνίδι της αγάπης". Το παιχνίδι όμως είναι το ίδιο και έχει σκοπό είτε να γνωριστούν οι bloggers μεταξύ τους είτε να εκφράσουν τη φιλία τους προς άλλους.

Η πολύ γλυκιά meanan μου έκανε την τιμή να με προσκαλέσει στο παιχνίδι και την ευχαριστώ!

Για να πάρεις μέρος στο παιχνίδι πρέπει να σε προσκαλέσει κάποιος και οι όροι είναι οι εξής:

1. να αναφέρεις αυτόν που σε προσκάλεσε,
2. να γράψεις 10 πράγματα που αγαπάς και
3. να προσκαλέσεις κι εσύ 10 bloggers για να παίξουν.

Το πρώτο το έκανα ήδη, οπότε συνεχίζω.

Παιδική κάρτα βατραχάκι με στόμα που ανοιγοκλείνει

Μια απλή ιδέα για να φτιάξετε μια παιδική κάρτα.

Οι χειροποίητες κάρτες είναι μια κατασκευή που μπορείτε να κάνετε ευχάριστα με τα παιδιά σας. Πολύ διασκεδαστικές είναι οι κάρτες με πρόσωπα ή ζωάκια που ανοιγοκλείνουν το στόμα τους.  Τα βασικά υλικά που χρειάζεστε είναι απλά χρωματιστά χαρτόνια, κόλλα για χαρτί, ψαλίδι και μολύβι.

Δείτε για παράδειγμα πως να φτιάξετε ένα τέτοιο βατραχάκι:

Θα χρειαστείτε δύο χρωματιστά φύλλα χαρτόνι (το ένα να είναι πράσινο) ίδιων διαστάσεων.

Χάρτινη βαρκούλα

Η πασίγνωστη χάρτινη βαρκούλα ή αλλιώς "το πιο γνωστό origami στην Ελλάδα". 

Θα μου πείτε ότι αφού είναι τόσο γνωστή γιατί κάνω τον κόπο να ασχοληθώ; Γιατί εκτός του ότι είναι ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων, η κατασκευή μιας χάρτινης βαρκούλας συνεχίζει μέχρι και σήμερα να ενθουσιάζει τα πιτσιρίκια!

Το Origami είναι η τέχνη του διπλώματος του χαρτιού με τέτοιον τρόπο ώστε να του δίνεις τη μορφή διαφόρων πραγμάτων.

Παιχνίδι με μπάλα

Χρειάζεστε μια μπάλα, ανοιχτό χώρο και αρκετούς παίκτες (για να έχει ενδιαφέρον).

Σήμερα στην παραλία είδα μια παρέα από γονείς και παιδιά να παίζουν ένα παιχνίδι που νομίζω πως το παίζαμε και όταν ήμουν εγώ μικρή. Πρέπει να σας πω ότι ενθουσιάστηκα βλέποντας να παίζουν στην παραλία κάτι άλλο εκτός από βόλευ και ρακέτες, κι ακόμα περισσότερο που είδα τους μεγάλους να συμμετέχουν σε ένα παιδικό παιχνίδι! 

Δεν ξέρω πως λέγεται αλλά θα σας το περιγράψω. 

Ένα τρυφερό βιβλίο

Είναι για παιδιά 3-6 ετών και μιλάει με απλό τρόπο για τη διαφορετικότητα των ανθρώπων.

Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός (εκδόσεις Μεταίχμιο)
Ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα και τη δυναμική της ομάδας.

Δεν πειράζει να είσαι υιοθετημένος!

Δεν πειράζει να κινείσαι σε αναπηρικό καροτσάκι!

Δεν πειράζει να έχεις μεγάλα αυτιά!

Δεν πειράζει να έχεις διαφορετικό χρώμα!

Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός!

Όλοι είμαστε διαφορετικοί.

Ο Τοντ Παρ, μέσα από τα κείμενα και τις όμορφες εικόνες λέει στα μικρά παιδιά:

"Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός. Είσαι μοναδικός και σπουδαίος γιατί είσαι ο εαυτός σου!"

Κατασκευή πλανητών

Μια παιδική κατασκευή που απαιτεί αρκετό χρόνο αλλά το αποτέλεσμα νομίζω ότι ανταμείβει!

Για να φτιάξετε τους πλανήτες θα χρειαστείτε:

• 8 στρογγυλά μπαλόνια διαφόρων μεγεθών για τους πλανήτες & 1 μεγαλύτερο αν θέλετε να φτιάξετε και τον ήλιο
• Αλεύρι & νερό για να φτιάξετε αλευρόκολλα
• Εφημερίδες
• Τέμπερες ή πλαστικό χρώμα
• Χαρτόνι
• Χαρτοταινία

Η διαδικασία είναι η εξής:

Ο Παπουτσωμένος Γάτος

Ο πανούργος "παπουτσωμένος γάτος", ένα γαλλικό παραμύθι του 1697, από τον Σαρλ Περό (Charles Perrault)

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας γέρος μυλωνάς με τα τρία παιδιά του. Ήρθε ο καιρός και ο μυλωνάς αρρώστησε βαριά και πέθανε. Όταν άνοιξαν τη διαθήκη του είδαν ότι στο μεγαλύτερο γιο του άφηνε το μύλο του, στο δεύτερο γιό άφηνε τον γάιδαρό του και στον μικρότερο γιό άφηνε… μόνο τον γάτο του!

Ο μικρός γιος του μυλωνά έπεσε τότε σε βαθιά απελπισία. Πώς θα μπορούσε να ζήσει χωρίς το μύλο και το γάιδαρο; Δεν ήξερε καμιά δουλειά να κάνει και σίγουρα θα πέθαινε από την πείνα.

Ο γάτος όμως που κληρονόμησε από τον πατέρα του δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους γάτους που γνωρίζουμε. Ήταν πολύ έξυπνος και μιλούσε ανθρώπινα.

- Αφεντικό, μην απελπίζεσαι, είπε στο νεαρό αφεντικό του, που καθόταν έξω από το μύλο κι έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.
- Πώς να μην απελπίζομαι; του απάντησε εκείνος. Πώς θα ζήσω τώρα που πέθανε ο πατέρας μου; Δεν ξέρω να κάνω τίποτε.
- Έχε μου εμπιστοσύνη αφεντικό και θα δεις ότι η τύχη σου δεν είναι τόσο κακή. Το μόνο που ζητάω από εσένα είναι ένα ζευγάρι μπότες και ένα σακί.
Ο νεαρός, μη ξέροντας τι άλλο να κάνει, έδωσε στο γάτο ό,τι ζήτησε και αυτός τον χαιρέτησε κι έφυγε.

Φουρφουράκι

Παλιά παιδική κατασκευή που τη θυμήθηκα από ένα ξεχασμένο βιβλίο χειροτεχνίας του '79...

Για να φτιάξετε έναν ανεμόμυλο (ή φουρφουράκι όπως το λένε κάποιοι) χρειάζεται να έχετε χρωματιστό χαρτόνι, ψαλίδι, μολύβι, λεπτό σύρμα  και ένα ξύλινο ραβδί.

 Αρχικά με το ψαλίδι κόψτε το χαρτόνι σε σχήμα τετράγωνο με πλευρά περίπου 8-12 εκατοστά. Στη συνέχεια, με το μολύβι σχεδιάστε αχνά τις δυο διαγωνίους του τετραγώνου.

Με το ψαλίδι κόψτε κατά μήκος των διαγωνίων ξεκινώντας από καθεμιά από τις τέσσερις γωνίες και σταματώντας το κόψιμο λίγο πριν φτάσετε στο κέντρο του τετραγώνου (2-3 εκατοστά από το κέντρο).

Η αλεπού και ο κόρακας

Ένας από τους μύθους του Αισώπου.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας κόρακας. Μια μέρα ο κόρακας βρήκε ένα κομμάτι τυρί, το άρπαξε και κάθισε στο κλαδί μιας ελιάς να το φάει με την ησυχία του.

Εκείνη τη στιγμή έτυχε να περνάει κάτω από το δέντρο μια πονηρή και πεινασμένη αλεπού. Μόλις είδε το τυρί στο στόμα του κόρακα άρχισαν να της τρέχουν τα σάλια. Και αφού δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει στο δέντρο για να κλέψει το τυρί από το στόμα  του κόρακα, άρχισε να σκέφτεται με ποια πονηριά θα ξεγελάσει τον κόρακα για να του πάρει το τυρί.

Πού είναι το δαχτυλίδι

Ένα παιχνιδάκι που παίζεται εύκολα οποιαδήποτε στιγμή και σε κλειστό χώρο. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δαχτυλίδι και τουλάχιστον 4 παιδιά. 

Ένας κάνει την "μάνα" και κλείνει μέσα στις παλάμες του ένα δαχτυλίδι. Τα υπόλοιπα παιδιά ενώνουν και αυτά τις χούφτες τους αλλά δεν τις κλείνουν εντελώς. Τότε η "μάνα" περνάει τις παλάμες της διαδοχικά μέσα από τις χούφτες του κάθε παιδιού και ταυτόχρονα όλοι λένε το τραγουδάκι: 

Που 'ν' το που 'ν' το το δαχτυλίδι,

ψάξε ψάξε δε θα το βρεις.

Δε θα το βρεις δε θα το βρεις

το δαχτυλίδι που ζητείς.

Κάποια στιγμή η "μάνα" αφήνει να πέσει από τα χέρια της το δαχτυλίδι μέσα στη χούφτα κάποιου από τα παιδιά χωρίς να το καταλάβουν τα υπόλοιπα. Αφού τελειώσει το τραγουδάκι το κάθε παιδί μαντεύει ποιος έχει το δαχτυλίδι. Αυτός που θα μαντέψει σωστά γίνεται η "μάνα" και το παιχνίδι επαναλαμβάνεται.

Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι

Ένα από τα ωραιότερα παραμύθια από τη συλλογή των αδερφών Γκριμ (Grimm).

Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα ζούσε μια βασίλισσα.

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, η βασίλισσα κάθονταν στο δωμάτιό της και δούλευε δίπλα στο παράθυρο που ήταν φτιαγμένο από μαύρο ξύλο. Εκεί που δούλευε και κοιτούσε έξω που χιόνιζε, τρύπησε κατά λάθος το δάκτυλό της. Τότε τρείς σταγόνες αίμα έπεσαν από το δάκτυλό της πάνω στο χιόνι. Η βασίλισσα κοίταξε το αίμα και είπε: "Θέλω όταν γεννηθεί η κόρη μου να είναι άσπρη σαν το χιόνι, κόκκινη σαν το αίμα και μαύρη σαν το ξύλο από το παράθυρό μου!"

Και έτσι έγινε. Όταν γεννήθηκε η κόρη της βασίλισσας είχε λευκό δέρμα σαν το χιόνι, κόκκινα μάγουλα σαν το αίμα και τα μαλλιά της ήταν μαύρα σαν το ξύλο του παραθύρου. Γι’ αυτό ονόμασαν το κορίτσι "Χιονάτη".

Καλοκαίρι μου μυρίζει

Ένα τραγουδάκι για το καλοκαίρι:

Καλοκαίρι μου μυρίζει

Η ντομάτα με το ρύζι

Τα τζιτζίκια θα 'ρθουν πάλι

Να μου πάρουν το κεφάλι

Τζι - τζι - τζι

Τζι - τζι - τζι

Τζι - τζι - τζι, τζι - τζι, τζι -τζι

Ζωγραφική σε βότσαλα

Μια κλασσική καλοκαιρινή ασχολία για εσάς και τα παιδιά σας... 

Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι βότσαλα που θα βρείτε στην παραλία, δύο πινέλα (ένα μεγάλο και ένα λεπτό), χρώματα για τα πινέλα και ένα μολύβι.

Μαζέψτε μαζί με τα παιδιά σας βότσαλα, σε όποιο μέγεθος και σχήμα σας αρέσει. Προσέξτε μόνο να είναι όσο το δυνατόν πιο λεία. Αφού γυρίσετε στο σπίτι ξεπλύντε τα για να είναι καθαρά και αν θέλετε τρίψτε τα με μια βούρτσα για καλύτερο αποτέλεσμα.

Με το πλατύ πινέλο βάψτε το κάθε βότσαλο με ένα χρώμα που θα είναι το φόντο της ζωγραφιά σας και αφήστε το να στεγνώσει. Στη συνέχεια με το μολύβι σχεδιάστε ό,τι  σας αρέσει όπως βαρκούλες, ψαράκια, σπιτάκια, λουλούδια κτλ. Με το λεπτό πινέλο χρωματίστε τα σχέδιά σας και αφήστε πάλι τα βότσαλα να στεγνώσουν.

Αν θέλετε, για να διατηρηθούν για πολύ καιρό, στο τέλος περάστε τα με βερνίκι.

Αφού είναι έτοιμα στολίστε με αυτά το δωμάτιό τους. Τα παιδιά θα νιώσουν περήφανα γι' αυτή τους τη δημιουργία!

Η κοκκινοσκουφίτσα

Ένα παραμύθι από τα παιδικά μας χρόνια από τους αδερφούς Γκριμ (Grimm).

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα μικρό χωριό ένα κοριτσάκι. Η γιαγιά της της είχε χαρίσει ένα κόκκινο σκουφάκι που της άρεσε πολύ και το φορούσε πάντα. Έτσι όλοι στο χωριό την φώναζαν "κοκκινοσκουφίτσα".

Μια μέρα η γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας αρρώστησε και έτσι η μητέρα της την φώναξε και της είπε:
"κοκκινοσκουφίτσα, πάρε αυτό το καλάθι, έχει μέσα φαγητό και ένα μπουκάλι κρασί. Να τα πας στην γιαγιά σου που είναι άρρωστη για να γίνει καλά. Όμως να προσέχεις στο δρόμο και να μην βγεις από το μονοπάτι γιατί παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι".
Η κοκκινοσκουφίτσα υποσχέθηκε στην μητέρα της να προσέχει και ξεκίνησε.